Van graffiti artists tot woordkunstenaars, van breakdancers tot BMX’ers en van straatvoetballers tot hiphoppers; Rotterdam is op alle fronten dé street culture hoofdstad van Nederland. Maar wie zijn deze toptalenten, die hun eigen subcultuur verjongen, verrijken en vernieuwen met hun skills? In aanloop naar de vierde editie van RSCW (4 t/m 12 september 2021) lichten we elke dag een Gamechanger – gefotografeerd door Stacii Samidin – uit op onze website en socials. In deel 6: queer platform Unwanted Words.
Queer platform Unwanted Words neemt ownership van verhalen terug in handen
Unwanted Words is een platform dat schrijvers en dichters uit de LGBTQ+ community gehoord laat worden. We spraken oprichter Luis Bracamontes over wie hem inspireerde, en waarom Rotterdam zijn platform nodig heeft.
Wie is voor jou een gamechanger geweest in het oprichten van Unwanted Words?
In Rotterdam zijn er zoveel inspirerende mensen. Maar ik denk dat voor ons platform één bepaalde organisatie heel veel heeft betekend: Queer Rotterdam. Queer Rotterdam is een queer feministisch collectief dat events organiseert voor de community rondom bijvoorbeeld mentale gezondheid, identiteit en safe spaces. Zij waren een inspiratie.
Bij de oprichting van Unwanted Words was het niet van begin af aan mijn intentie om een platform te worden. Ik wilde in eerste instantie vooral een veilige plek creëren voor queer schrijvers en dichters om met elkaar te verbinden. Ik was toen als 26-jarige Mexicaanse dichter in een vreemde stad, waar ik niemand kende en ik wilde graag verbinding zoeken met andere LGBTQ+ creatieven. Gaandeweg kwamen er kansen om events te organiseren.
We begonnen met Queer Poetry Nights. Die hielden we die iedere maand op verschillende locaties. Toen dat zo’n succes bleek, realiseerden we ons hoe groot de noodzaak was voor de queer community hier. Voor queer schrijvers om gehoord te worden. Ook zagen we hoeveel talent er rondloopt. Nu organiseren we bijvoorbeeld ook onze eigen Poetry Awards. Dit jaar hebben we ook het plan om een selectie van de beste werken te publiceren in een bloemlezing. Want we dachten: zo’n publicatie kan onze schrijvers ook weer verder helpen.
Waarom denk je dat dit platform zo noodzakelijk was?
Als mensen uit de queer community zien en horen wij onze verhalen geportretteerd in de media door een heteronormatieve en patriarchale lens. Een queer platform kan de ownership van onze verhalen weer terug in handen nemen. Wij vertellen hier de verhalen over onze eigen littekens en onze eigen triomfen, onze eigen zoektocht naar identiteit en safe spaces. Ook creëren we hier een plek voor mensen om met elkaar te verbinden. Als je hoort of ziet dat iemand door iets vergelijkbaars is gegaan, dan kan dat veel met je doen. Een queer platform is zo een soort verzamelplek voor ervaringen van mensen met wie je je kan identificeren. En als spoken word-artiesten bijvoorbeeld een persoonlijk stuk hebben over hun transitie, of hun struggle met body dismorphic disorder, dan is dit een veilige plek om dat te delen.
Op welke momenten voel jij dat je verandering teweegbrengt?
Vooral op momenten dat we mensen raken, wanneer onze events dat mogelijk maken. Ik herinner me een speciale avond bij een van onze Queer Poetry Nights. In het publiek zat een meisje dat zich identificeerde als Zuid-Aziatisch moslimmeisje, samen met haar ouders. Na de show vertelde ze dat de optredens van de dichters en schrijvers haar de moed hadden gegeven voor haar coming-out bij haar ouders. Het zijn dit soort verhalen die ons motiveren om door te gaan.
Volg Unwanted Words op Instagram. En ben je benieuwd naar meer spoken word? Check dan vanaf 6 september de video’s van Spraakuhloos x Gamechangers hier op onze website en socials!