Met hun wortels in de levendige straten van Rotterdam Zuid, is Figo Ent. méér dan een muziekcollectief. Terugkijkend naar 2017, herinneren ze zich de vroege dagen van experimenteren en zoeken naar hun unieke geluid. Ze begonnen onder de naam Figo Gang, en brachten nummers uit zoals “I’m In The Ghetto” waar je de Chicago drill invloeden hoort. Inmiddels zijn ze een dagje ouder, en gaan ze door het leven als Figo Entertainment. Hiermee willen ze de negatieve connotatie van ‘gang’ achter zich laten, en focussen ze zich veel op het teruggeven aan de jeugd van Rotterdam.
De groep bestaat uit de Rotterdamse Gorssowtu, Big Fella, Derchi en Plinna die elk een rol innemen in de groep. De jongens in de twintig laten zich inspireren door hun rijke Surinaamse, Curaçaose en Antilliaanse roots. Er is altijd respect geweest voor de diverse muzikale tradities die ze in hun nummers weven, van de ritmes van drill tot de vrolijke tonen van dancehall en bubbling. Voor Rotterdam Street Culture Week gaan we met de broers Gorssowtu en Big Fella, ook wel Gordon & Gordious, in gesprek over hun kunst en hoe de straat hun podium werd.
Wat doen jullie met Figo?
“We zijn al sinds 2017 bezig met muziek en vanaf 2019 begon het echt te lopen. We zijn bekend omdat we verschillende muziekgenres uitproberen; van lovesongs tot dansbare muziek en Caribische tunes. We kunnen eigenlijk op elke beat wel wat doen. Momenteel werken we aan een volwassener imago, laten we de ‘gang shit’ achter ons en werken we samen met jongeren om hen te helpen met muziek. Er is veel talent, maar er zijn te weinig studio’s. Door workshops te geven, willen we daaraan bijdragen. Op muzikaal gebied zijn we bezig met een tape die in oktober moet uitkomen,”
En hoe is het zo hard gegaan?
“We zijn naar de Illuminati gegaan. Nee, dat is een grapje. Drill was die tijd gewoon aan, en we hadden op een gegeven moment plotseling 2-3 miljoen streams per maand. En toen na 101Barz ging het nog harder. We hadden eigenlijk geen vaste strategie, maar onze muziek was toevallig wat mensen op dat moment wilden horen.”
Wat was het moment dat je wist dat muziek maken bij jullie past?
“Het waren de mensen om ons heen, onze vrienden, die ons dat gevoel gaven. Vanaf het moment dat we onze muziek deelden kregen we veel positieve reacties en goede luistercijfers. Onze vrienden zeiden altijd: ‘Dit is geweldig, jullie moeten dit uitbrengen.’ De eerste track die we uitbrachten, haalde al 100.000 streams. We hadden vanaf het begin al een grote aanhang.”
Hoe zijn jullie samen begonnen?
“Ik had een eigen studio in mijn slaapkamer. Ik dacht, laten we samen kijken wat we kunnen. Het begon eigenlijk als een grap. Als je een studio in je kamer hebt, wil iedereen wel iets proberen. M’n moeder wilde toen ik jonger was een duur cadeau geven en dat was de studio. Het was ook niet de beste studio. De eerste pokus op Spotify waren in deze studio getaped en niet van de beste kwaliteit. Toch had een van die tunes wel 3 miljoen streams. En dat was voor die tijd echt veel. Soms denk ik ook dat dat heeft geleid tot succes. Gewoon opgenomen zonder koptelefoon en met 1 speaker.”
En hoe kenden jullie elkaar?
“Gordon en ik zijn familie, broertjes” vertelt Gordious. “We kennen Plinna al vanaf dat we jong waren, we zijn samen opgegroeid in dezelfde buurt. Derek leerden we kennen via onze vriendengroep.”
Herinner je de eerste keer dat jullie optraden nog?
“Ons eerste betaalde optreden was in Den Haag. Ik weet nog wel dat iedereen los ging. Dat moment gaf ons wel kippenvel. Toen realiseerden we ons dat dit weleens kan gaan werken. Dat was ook nog wel in ‘t begin, in 2017 of 2018. Toen waren we nog underdogs, en door die 101Barz werden we uiteindelijk geaccepteerd.”
Zijn er bepaalde plekken die veel voor jullie betekenen?
“Heel de buurt eigenlijk wel. Elke plek heeft een verhaal. We chillden vaak op Helderheidplein. Dat plein is vernoemd naar een rapper die bij ons in de wijk woonde. We hebben daar eigen toernooitjes georganiseerd. Veel gelachen. Vaak boos geweest op elkaar na voetbal. Wel veel leuke herinneringen. En de snackbar, we waren zo vaak daar dat we eigen broodjes hadden met een eigen naam.”
Op welke moment(en) gebruikten jullie de straat als podium?
“Afgelopen maand hebben we een workshop gegeven met een stichting in de wijk, Stichting Wes (?). We brachten een studiobox naar buiten van Quardin en hebben jongens van 7 tot 8 jaar laten tapen. Op die leeftijd ben je vaak nog verlegen en je ziet dat zij nog niet zoveel meemaken. Dat is wel grappig om te zien. Elke donderdag in het buurthuis laten we zien hoe het proces werkt van muziek uitbrengen. Met Spotify en Youtube bijvoorbeeld. Mensen denken dat het alleen muziek is, maar er komt meer bij kijken. We hadden zelf ook raples toen we jong waren in hetzelfde buurthuis.
Had Figo bestaan als jullie elkaar niet van buiten kenden?
“Ik denk het niet, want op bepaalde momenten denk je: we hebben zoveel meegemaakt, wat kan ons dan nog breken? Je komt van zo ver, je bent van jongs af aan met elkaar. Is het waard om voor zoiets een vriendschap te breken? Het heeft ons sterker gemaakt. En in onze carrière is er ook veel gebeurd. Met management gewisseld, met labels gewisseld. Er komen mensen, er gaan mensen. Zo is de game. De kunst is om loyaal te blijven.”
Hoe raken jullie geïnspireerd door waar je vandaan komt?
“De wijk waar we vandaan komen is wel een achterstandswijk. Je ziet veel dingen die je niet hoort te zien. Het is aan jou hoe je daarmee om gaat. We hebben veel voorbeelden gehad hoe het wel moet en hoe het niet moet. Er waren vaak schietpartijen en schietgeweld. Ook mensen die daaraan zijn overleden. Die kant wil je niet opgaan. Maar er zijn ook voetballers waarmee je op het pleintje hebt gespeeld, die nu bij Feyenoord spelen. En in onze wijk waren wel veel rappers. Weinig die doorbraken, maar we hebben wel kunnen leren van een aantal rappers in de wijk.
Hoe maken jullie de straat je eigen?
“We komen veel in contact met de jongeren en representen de wijk in tracks. We proberen het in een positief jasje te zetten. We representen echt waar we vandaan komen. Waar we over rappen is meestal wat we hier hebben meegemaakt. De omgeving heeft een toegevoegde waarde gehad voor wie we nu zijn.”
Hoe zien jullie de toekomst van street culture in Rotterdam voor jullie?
“Ik hoop dat wij een goede invloed hebben op de next gen. Meer samenwerkingen met RSCW, want we vinden dat zij goede initiatieven nemen. Voor onszelf hoop ik dat die workshops en activiteiten waarmee we bezig zijn in de wijk verder kunnen ontwikkelen. Dat het een goede invloed heeft op de jeugd.”
Wat wil je tot slot nog meegeven aan iemand die net start met muziek maken?
“Je moet schijt hebben. Als je naar elke luisteraars mening luistert, dan wordt je gek. Vooral doen wat je zelf wilt. De jeugd denkt meestal dat je echt een ster wordt bij een label, maar dat is tegenwoordig allang niet meer zo. Probeer het gewoon zelf te doen, independent.” Gordon voegt toe, “En in jezelf geloven ten alle tijden.”