In hartje Rotterdam bij Hofplein, waar elke afslag een verhaal vertelt, ontmoeten we Kiara. De 19-jarige kunstenaar uit Delfshaven verfraait heel Rotterdam en omstreken met haar murals en street art. Zelf is ze sociaal, onwijs ambitieus en toch erg nederig over wat ze in een korte tijd bereikt heeft. Kiara’s reis, recentelijk afgestudeerd van het Grafisch Lyceum en nu verder studerend aan de Design Academy, is er een van authenticiteit en groei. Ze neemt ons mee in het verschil tussen graffiti en streetart, haar stijl, inspiratiebronnen en de rol van Rotterdam in haar ontwikkeling. Een jonge maker met veel honger, wiens kunst je zomaar kan vinden op een muur bij jou in de buurt.
Wie ben jij?
Ik ben Kiara, negentien jaar oud. Ik ben net afgestudeerd van Grafisch Lyceum en ga nu naar de Design Academy. Verder maak ik werk met mijn eigen designs. Ik ben designer en kunstenaar. Ik teken, ik schilder, ik paint met een spuitbus en op murals. Het is geen graffiti, het is ja, street art eigenlijk.
Je geeft aan dat het geen graffiti is, maar streetart. Kan je dat verschil uitleggen?
Graffiti is meer letters en tags, en het is illegaal. Voor street art zijn er bepaalde legale plekken. Als je legaal paint buiten, is het gelijk geen graffiti meer. Of street art zijn characters, En met street art mag je geld verdienen. Het is iets meer geaccepteerd door de buitenwereld.
En hoe ben je ermee begonnen?
Dat was twee jaar geleden met Pow! Wow! wat nu All Caps heet. Ze hadden een festival met Nul Teen Art, een platform voor jonge makers die opdrachten krijgen. Ik zag een poster online voor een mural opdracht en had me aangemeld. Ze keken of je dat aankon, want ze zochten juist makers die nog een nooit spuitbus hadden aangeraakt. Ze vonden mijn stijl nice, dus werd ik hoofdmaker van één muur. Ik mocht iemand uitnodigen waarmee ik de mural samen maakte. Vanuit dat moment vond ik het zo nice. Ik zag toen de scene en professionals aan het werk. Dat vond ik zo tof dat ik dacht, “oké, dit wil ik ook doen”. Het voelde alsof ik mijn mensen heb gevonden. Een groep waar ik naartoe wilde gaan. Ik zag altijd de danswereld door HipHopHuis, en toen dacht ik wooow, dat is tof. Maar ik ben niet per se een danser. Ik wilde dat ook, maar dan met mijn eigen ding.
Ja, precies. Je eigen community met iets dat voelt als jou. En je doet het dus eigenlijk nog niet erg lang.
Nee! Na de eerste keer had ik het nog eens gedaan bij een legale muur in Schuttersveld om te oefenen. Daarna zag ik een competitie, Mixed Elements. Dat was een samenwerking tussen street artists en dansers waarbij je prijzengeld kon winnen. Ik dacht, “Ben ik een street artist?” Ik heb het niet zo vaak gedaan, maar ik wil het wel doen. Dus had ik me aangemeld en was door naar de voorselectie. Daar kreeg je een muur en moest je een piece maken in combinatie met een danser. Je moest met elkaar praten en elkaars werk zien, want de kunst moest elkaars verhaal vertellen. Het ging vooral om de connectie die je had met de danser en jullie verhaal samen. Meer die inspeling, dan je techniek. Daardoor had ik gewonnen.
Was dit het moment dat je wist dat het jouw ding was?
Hierdoor dacht ik wel, “nu ga ik echt verder”. Toen ben ik meer gaan oefenen. Het is ook duur, vijf euro per spuitbus. En ik gebruik veel omdat ik nog beginnend ben. Maar toch elke keer als ik bezig was of nieuwe mensen ontmoet die het al langer doen, is dat wel heel tof. Bij mij in de buurt is Danny Rumbl bezig met een elektriciteitshuisje in zijn stijl. Toen ik hem mijn werk liet zien, zei die: “Oh ja, dat is wel goed!” Toen dacht ik “Wat?!”, want hij is al 20 jaar bezig. Dat vind ik zo tof.
Op welke plekken in Rotterdam is jouw kunst geweest?
Uhhh. Een mural bij Oranjeboomstraat in Zuid. Bij de bibliotheek bij Blaak stond mijn werk twee keer. De Bibliotheek in Rotterdam Zuid. Bij Hiphophuis binnen op kantoor mijn schilderij, dat daar stond van de live painting die ik had gedaan. Bij Hillevliet in Zuid een mural binnen. Bij cafe Easy. En in Schiemond ook in een café, Sococo, een mural. En ook buiten Rotterdam, in bijvoorbeeld Amsterdam.
Zo, je hebt best wat gedaan de afgelopen twee jaar.
Ja! Oh en Nieuw Instituut, buiten en binnen. En Store Store, want daar maak ik designs. Dus daar staan kaarsen die ik maak. Sinds twee of drie jaar geleden word ik voor steeds meer dingen gevraagd.
Hoe raak je geïnspireerd door de straten van Rotterdam?
Door de kunst die overal hangt. En gewoon de winkels, de letters, gebouwen. Die combinaties van oud en nieuw vind ik heel mooi. En de creatievelingen in Rotterdam. Vooral de kunstenaars vind ik interessant. Ook dansers en de hiphopcultuur hier vind ik ook echt nice.
Zijn er specifieke pieces, street art of graffiti waardoor je geïnspireerd raakt?
Jaaa. Er is er eentje bij Blaak. Hij heet Floes Tattoos. Hij maakt echt hele mooie pieces en is ook tattoo artist. Ik vind zijn werk heel nice. Ik vind die van Franky heel nice, die ook hierachter staat. Dood Konijn, zij maakt die konijntjes, die zwarte met skeletten erin. Zij is echt tof. En Ox Alien. Die Alien met wie dat konijn altijd is. Die zie je ook overal op straat.
Wacht, je ziet zijn tag ook daarachter! Floes. Grappig, hij is overal.
Heb jij een eigen stijl in de designs die je maakt?
Ik ben nu nog aan het ontwikkelen, dus ik probeer te kijken wat bij mij past, maar ik vind de graff stijl wel heel mooi. Ik wil dat vertalen in vormpjes, bubbels en de highlights in die vormen die ik nu aan het maken ben. Gewoon kijken wat bij mij past en veel oefenen.
Welke uitdagingen ben je verder tegengekomen bij het beoefenen van street art?
Oh, echt heel veel. Een piece zetten dat in compositie klopt. Lijnenwerk, outlines, dezelfde dikte, schaduw werken, met licht werken. Het is toch best wel technisch, terwijl het easy lijkt.
En hoe ben je daarmee omgegaan?
Veel oefenen. Het blijft moeilijk. Je hebt niet echt controle met een spuitbus, het is geen kwast. Eigenlijk is alles wel moeilijk, maar als ik het doe, gaat het toch steeds iets makkelijker. Toch iets sneller. Je ziet proces, maar het gaat langzaam.
En ook gewoon vragen stellen. Aan andere mensen die dan al 20 jaar bezig zijn. Hoe doen zij het en hoe pak je het aan? Ik liep ook mee met anderen, bijvoorbeeld Opperclaes. Dat is een groep kunstenaars die ook street art maken. En ik liep een dagje mee met Jelmer Konjo. Dat was toen een elektriciteitshuisje waar ik mee hielp. Dus meelopen, vragen en door het te doen.
Hoe zie je graag de toekomst van street art in Rotterdam?
Dat het heel authentiek blijft en niet per se heel erg social-media achtig. Dat het niet voor de socials is, maar echt mensen hen pure zelf. En dat je werk ontwikkeld is tot de highest level dat jouw verhaal vertelt.
Iemand zei ook een keer dat de straat geen plakplaatje moet worden. Dus niet overal waar je loopt moet een mural zijn. Het valt dan niet op en haalt de betekenis weg van de ander. Het moet in balans blijven. Ook moeten murals niet te veel afwijken van de straat en passen in de omgeving.
Heb je een specifiek doel met je kunst waar je heen wilt?
Dat mensen mij herkennen van mijn werk. Dat het zo erg ontwikkeld is, dat je echt zo’n higher frequency bereikt hebt. Bijvoorbeeld Franky Sticks. Hij maakt van handen poppetjes. Hij heeft vier jaar lang handen getekend en bestudeerd. Uiteindelijk zag hij iets in Frankrijk, volgens mij handen in een broekzak. Vanuit daar heeft hij zijn stijl verder ontwikkeld, en is het nu echt zijn ding. Dat is van hem en kan niemand anders. Dat zou ik ook heel graag willen. Dat mijn stijl zover ontwikkeld is, dat het echt van mij is en niemand anders het kan namaken. Daarmee reizen, connecten en beter worden. En natuurlijk pieces op straat hebben. Dat zou ik leuk vinden.
Wat wil je meegeven aan iemand die net begonnen is met jouw discipline?
Wow, ehm. Ik ben ook net begonnen.
Maar je hebt al toffe dingen op je naam staan. Je hangt op veel plekken en hebt best wat kilometers afgelegd.
Ja, dat wel. Ik denk dat als je net begint, heb geduld. Het is misschien nu wel lelijk, maar je bent nog aan het oefenen haha. Dus blijf oefenen en niet opgeven. Als je opgeeft is het zonde. Je was er bijna. En niet te veel luisteren naar anderen. Soms is kritiek wel goed, maar niet altijd alles opnemen. En experimenteer. Met letters, vormen of realistisch, wat je zelf wilt.
Check hier het werk van Kiara: Instagram Kiara
